Even de oude zetel uit het eeuwige sop halen, immers zo lang verstrekker van een slaap-werk-denk-lig-verleidplaats geweest. Het einde van de zetel waarmee het allemaal begon. Versleten, stinkend, rot, afgebeleekt, vergeeld geel, helemaal containerwaardig, maar toch o zo esthetisch. Gelukkig heeft mijn lief een gigantische loveseat die -ondanks hij brand vatte door een misgelopen onoplaadbarebaterij-in-oplader-accident- het appartement heeft gehaald en vervolgens ook een aanzienlijke rol in 'mijn muze ligt in de zetel' binnensleepte.
2 opmerkingen:
tafels zijn omgekeerd
ik ben een patroon geworden van uw onderbewustzijn...ik zal carrière bezigen als een bij op zijn bloem...u bent een inspiratiebron geworden...ohh gij heer van de lijn en poezie...ik sta voor u altijd klaar beste brother from another mother...
Stef, gij bescheiden verzinner van lekkere spinsels. Gelukkig slijt uw vlijt me neit.
Een reactie posten